Thailand deel 1!

Apah Kabar!

Sorry sorry! Het duurde allemaal *iets* langer dan ik verwachtte om met het volgende bericht te komen, maar ik geloof dat ik nu wel zo'n beetje elk bericht klaag over dat ik er niet genoeg schrijf dus laat ik er verder maar geen woorden over vuil maken. In plaats daarvan gewoon verder gaan waar ik gebleven was, zij het een stuk beknopter (jammer want het was een ongelofelijk mooi deel van mijn reis, wellicht dat ik het later nog een keer gedetailleerder opschrijf) omdat ik nog zo ontzettend veel te vertellen heb!

De dagen nadat ik Kim ontmoette waren ontzettend gaaf. Ze leidde me rond door Bangkok, probeerde me Thai te leren, we gingen uit eten en nog veel meer. In het weekend gingen we naar een gigantisch Reggae concert op het strand in Cha am, ten zuiden van Bangkok. Daarna verbleven we een paar dagen in Hua Hin omdat het er ontzettend mooi was voordat we weer naar Bangkok terug gingen. Kim had voordat ik haar ontmoette haar baan opgezegd (vandaar dat ze de tijd had) en ik vroeg haar in Bangkok of ze ook mee wilde gaan naar Chiang Mai voor twee a drie weken. Dat werd dus uiteindelijk een reis van twee maanden!

Eigenlijk reisden we echt van dag op dag. Zelfs de dag dat we uit Bangkok vertrokken besloten we op het laatste moment om naar Isan, oost-Thailand te gaan met de trein. Daar bezochten we een aantal kleine plaatsjes, gingen we naar tempels, werd ik een groot fan van de Thaise (nacht)markten (stuk honginggraat met verse (ongeboren?) bijen anyone?), en als beste herinnering van die tijd heb ik de tijd die we bij haar oom en tante doorbrachten in een dorpje vlakbij Surin. Daar gingen we naar de lokale markten, leerde ik o.a. (levende!) sprinkhanen te frituren (een van mijn favoriete snacks in Thailand!), gingen Kim en ik voor het eerst samen op de motor de omgeving verkennen (dat smaakte naar meer, zie later in dit verhaal), speelden we elke dag met de kinderen, kon ik mijn Khmer nog een oefenen (veel mensen van Cambodjaanse afkomst) en bezochten we een ceremonie waar een viertal monikken verwelkomd werden in het dorpje. Op Kim na sprak niemand van haar familie trouwens Engels dus het was af en toe best lastig, maar aan de andere kant was het een nog grotere stimulans voor mij om Thai te leren en haar familie was ontzettend gastvrij.

Toen we verder door Isan trokken heb ik nog regelmatig voor een dagje een motor gehuurd, ik besefte toen pas hoe gaaf het ook alweer was in Vietnam op mijn eigen motor! We bezochten kleine dorpjes, watervallen, grote meren, nog meer tempels (daar zijn er best veel van in Thailand), maffe beeldparken (foto's volgen nog), parken met gigantische rotsen die op een magische manier op elkaar gestapeld waren en na meer dan twee weken vertrokken we dan eindelijk met de bus van Nong Khai naar Chiang Mai! Mijn plan was; een week Chiang Mai en dan terug naar Bangkok, anders heb ik niet genoeg tijd om binnen mijn visum nog door Zuid-Thailand te fietsen. Mijn plan veranderde zoals zo vaak weer eens.

Mijn eerste indruk van Chiang Mai was niet heel fantastisch. Ik verwachtte een stad midden in de bergen, met straatjes die omhoog en omlaag lopen en kleine dorpjes die met slingerende wegen met elkaar verbonden zijn. In plaats daarvan lag de hele stad in een grote vallei die zo plat was als een pannenkoek. Alles wat je vanaf de stad kon zien was 1 grote berg en er liep een drukke snelweg naar en van de stad. De eerste per dagen bevielen gelukkig een stuk beter dan wat ik na mijn eerste verwachtte, ik had heel lang naar Chiang Mai uitgekeken na alle verhalen die ik er over hoorde en achteraf overtrof het zelfs die verwachtingen!

Ik kan moeilijk uitleggen wat er nu precies zo ontzettend fantastisch was aan Chiang Mai en het hele gebied er omheen. Het zal ook wel te maken hebben met alle dingen die we daar deden en het leuke gezelschap dat ik natuurlijk had. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk (een 'symptoom' dat de meeste Thai hebben), de markten zijn werkelijk gigantisch en verkopen van alles, ik kreeg er nooit genoeg van. Al snel leerden we veel mensen kennen en voelde het meer aan als een dorp met een sterk groepsgevoel dan een grote stad (nouja, zo'n grote stad is het ook niet echt). Maar laat ik eens beginnen met hoe ik het nu voor elkaar kreeg om in plaats van de geplande week, een hele maand te blijven!

Het idee van een motor huren voor een langere tijd sprak me al vanaf die eerse rit in Isan ontzettend aan, en dan niet een klein semi-automatisch geval zoals je ze overal ziet in Azie, maar weer net als in Vietnam een echte motor met handmatige versnellingen. Kim was niet moeilijk te overtuigen dus na een paar dagen in de stad huurde ik een Honda CBR (sportmotor, om eens wat nieuws te proberen) en met Kim achterop en een klein rugzakje met al onze spullen vertrokken we dan!

Een hele week reden we door het noorden van de provincie en het westelijke deel van de buurtprovincie, Chiang Rai. Het was misschien wel de beste week die ik had in Thailand. De wegen waren fantastisch (dat was wel even anders in Vietnam), we bezochten grotten waar we met een olielamp werden rondgeleid, we sliepen op de top van een grote berg waar we een fantastisch uitzicht hadden (meerdere keren op deze reis konden we Myanmar zien, gek idee hoor!), 'ontdekten' een gekke tempel die prachtig ontworpen was met een nog mooier uitzicht, bezochten een 'Longnecks' tribe, gingen naar een Chinees dorpje waar ik weer eens mijn Chinees kon oefenen en lekker Chinees eten proefde, eigenlijk teveel om op te noemen. Het was echt absoluut fantastisch, hoe leuk ik het lange-astandsfietsen ook vind, reken maar dat ik nog vaker op de motor op reis zal gaan!

Weer terug in Chiang Mai wilde Kim graag naar Pai, een klein bergdorpje in Mae Hon Son (buurprovincie ten oosten van CM) gaan. Het sprak mij niet zo aan omdat ik hoorde dat het erg leek op een van de dorpjes waar we al geweest waren maar dan veel toeristischer. Toch gingen we maar, met het idee een paar dagen te verblijven. Dat werd uiteindelijk ook weer een week! Ik weet niet meer wie me dat voorgaande vertelde, maar die persoon had het (gelukkig) helemaal fout. Pai was echt een minidorpje, alles was binnen 5 minuten loopafstand. Er was eigenlijk niet heel veel te beleven, maar heerlijk om na in een week zoveel te zien en doen even helemaal te ontspannen. Voor omgerekend 5 euro per nacht hadden we een bungalow in een grote tuin, elke avond gingen we naar de avondmarkt om eten te halen wat we op onze veranda op aten om vervolgens in een willekeurige bar naar live muziek te luisteren en een biertje te drinken. Ook het eten en drinken kostten helemaal niks, ook een reden waarom ik het niet erg vond een week te blijven natuurlijk =)

Op de bus terug naar CM ontmoette ik een Nederlandse meid die blijkbaar net een week in een Boeddhistisch klooster door had gebracht. Het klonk ontzettend interessant en was blijkbaar geheel vrijblijvend, dus wederom na een paar dagen in CM (wat inmiddels niet alleen als uitvalsbasis aanvoelde maar ook alsof we weer thuiskwamen) vertrokken Kim en ik weer, terug naar Pai en van daaruit met een pickup truck die ons in de middle-of-nowhere afzette, waar vandaan het ongeveer 3 kilometer lopen was over een klein pad.

De week in het klooster was erg bijzonder, zoals je misschien wel zou verwachten natuurlijk. De omgeving was allereerst echt prachtig, we waren ver van welke stad dan ook en het was echt back to basics (een emmer met ijskoud bronwater moest maar volstaan als douche, en electriciteit was meer een luxe waar je niet echt op kon rekenen). Elke dag was hetzelfde ritme. 7 uur 's ochtends zaten we klaar in een lange rij op de grond van de grootste (openlucht) meditatiehal waar iedereen elke monnik een eetlepel rijst gaf voordat we zelf aan het ontbijt begonnen (het eten was trouwens erg goed). Daarna twee uur meditatieles, lunch (voor 12 uur, na 12 was het niet toegestaan te eten), weer 2 uur meditatie, klusjes als schoonmaken en afwas doen, rusttijd, avondzang en weer een uur meditatie. Dan om 8 uur 's avonds ging iedereen terug naar zijn of haar kuti en de volgende dag weer hetzelfde.

In het klooster ontmoette ik ook hele interessante mensen. Een van de monniken was een Australier van Thaise afkomst met een duister verleden, een ander was ooit bijna vergiftigd omdat hij erg rijk schijnt te zijn en is nu ongelofelijk paranoia en de hoofdmonnik was een fantastisch persoon die enorme wijsheid uitstraalde en het hele klooster slechts tien jaar eerder opgezet had. Ook waren we met maar weinig mensen die in de meditatielessen deelnamen (grofweg een stuk of 10 waarvan de helft Thai en de andere helft farang, Westers persoon in Thai) dus was er echt een heel mooi communitygevoel.

Helaas moesten we echt weer vertrekken na een week vanwege mijn visum, dus na weer een dag in CM vertrokken we dan na een hele maand terug naar Nong Khai om vanaf daar voor een paar dagen Laos in te gaan om voor mij een nieuw Thais visum aan te vragen. Vientiane was de enige echte stad die we bezochten maar het voelde meer aan als een dorp. Erg vreemd gevoel als je in Vientiane staat en over de rivier kijkt naar de oever van Thailand met al haar lichten, beseffende dat Laos zoveel armer is. Ik wilde niet meer zien van Laos omdat ik al zoveel meer tijd in Thailand had doorgebracht dan gepland en Kim kon zonder paspoort (maar met ID-kaart) ook niet verder dan Vientiane komen.

Terug in Thailand brachten we nog een paar dagen in Nong Khai door (erg leuk plaatsje) alvorens de bus terug naar Bangkok te nemen. We keken er beiden niet erg naar uit maar het moest er een keer van komen. Ik vertelde haar al vanaf het begin (en nog een paar keer tijdens de twee maanden wanneer we het er weer eens over hadden) dat wat er ook gebeurt, ik ga verder met mijn reis en ik zou nooit van een meid vragen om een dik jaar op mij te wachten. Nouja, jullie kennen het verhaal inmiddels wel van eerdere berichten maar het is iets waar ik bij blijf. Ze had het er best moeilijk mee uiteindelijk en daar voelde ik me knap lullig bij. Na een week in Bangkok (camera was kapot en moest gerepareerd worden en ik moest mijn fiets opknappen en wat accessoires kopen) was het dan tijd voor het afscheid en het ging makkelijker dan ik verwachtte. Alles wat gezegd moest worden was gezegd en beiden legden we het daarbij neer.

Ik nam de trein met fiets en al uit Bangkok om de eerste 100 kilometer over te slaan (the only time I cheated, honestly!), jullie herinneren mijn verhaal over het Thaise verkeer wellicht nog en ik wilde dat koste wat kost vermijden en gewoon direct de eerste dag lekker rustig kunnen fietsen. Over mijn tijdop de fiets naar Kuala Lumpur vertel ik in Thailand deel 2!

Groetjes!

Jochem