24 maart 2011, een jaar voorbij!

Hoi hoi,

Jullie zullen wel denken dat ik me kapot verveel hier in Perth, zoveel berichten als ik plotseling schrijf. Gelukkig is het tegendeel waar, ik heb het hier uitstekend naar mijn zin. Het grote verschil is alleen dat ik nu thuis (het huis waar ik nu in woon dus) een laptop ter beschikking heb (die van mijn huisgenoot is) en dus heerlijk in de (welverdiende?) rustmomenten die ik nu af en toe krijg mag gebruiken. Ook vind ik het eigenlijk heel leuk om nu zoveel mogelijk te schrijven. Nu heb ik echt een tussenmoment in mijn reis, ik woon in een huis, werk weer na bijna een jaar, heb zelfs een eigen auto en voor de verandering mensen om mij heen die ik al maanden ken (dat is voor jullie niet lang maar voor mij voelt het als een eeuwigheid)! In juli ofzo wellicht weer op reis en dan zal het wel weer een stuk minder worden met het aantal berichten.

Reden voor dit bericht is echter dat ik vanaf vandaag precies een jaar weg ben, vanavond dus even een biertje drinken op dat feit! Wanneer ik er op terugkijk kan ik nauwelijks geloven dat ik sommige dingen echt gedaan of meegemaakt heb. Een jaar geleden stapte ik vol zenuwen op het vliegtuig naar Zweden, paspoort nog bijna verloren en geen idee wat me te wachten stond. Een jaar later en ik kan met honderd procent zekerheid zeggen dat ik het jaar van mijn leven gehad heb.

Er is ook nog iets anders en dat is dat jullie vast wel gemerkt hebben dat ik niet terug in Nederland ben (ik ga er vanuit dat jullie mij natuurlijk ongelofelijk veel missen en nu niet denken "goh, was je weg dan?" ;) ). Mijn plan was grofweg een jaar weg te blijven, dus wanneer kom ik thuis? Het antwoord is ik weet het niet. Het zal me verbazen (maar niets is onmogelijk) als het dit jaar nog gebeurt. In mijn oorspronkelijke plan had ik eigenlijk geen flauw benul wat ik nu precies aan tijd of geld nodig had. Niet dat ik nu een beter beeld heb, maar ik weet nu wel dat ik het gewoon niet kan zeggen en dat het enige wat ik daarover wel kan zeggen is dat ik het dus gewoon niet weet. Wijze woorden nietwaar? ;)

De wereld ligt open. Ik kan gaan en staan waar ik wil. Nu ben ik in Australie en heb ik het plan om in ieder geval in Perth te blijven werken tot eind juli, lekker geld opsparen. Daarna misschien een kleine vakantie naar Azie tussendoor en terug naar Australie om weer te werken. Of door dit land te liften, of op de motor, of wellicht met de auto. En dan nog wat te werken op boerderijen om mijn tweede visum te halen. Of ik ga direct door naar de Oostkust. Of ik blijf nog langer in Perth. Of ik vlieg door naar Amerika om vanaf daar naar Centraal/Zuid-Amerika te reizen. Wellicht doe ik dat op de motor. Of per fiets, of ook liftend, of kan ik wat nieuws verzinnen? Wil ik daar ergens weer werk vinden? Ga ik ergens een studie doen of ga ik eerst terug naar Nederland (om wellicht toch daar te studeren)? Waarschijnlijk heb ik over een paar maanden weer andere plannen dan nu, daarom noem ik het maar ideeen want plannen hou ik me vaak toch niet aan!

Zoveel opties, het klinkt als een hoofdbreker. Maar zo voelt het niet. Het voelt alsof ik vrijer ben dan wie dan ook in de wereld. Wie kan nu zeggen dat ze zo ongelofelijk vrij zijn? De meesten hebben het geld niet. Of hebben een hypotheek/(studie)schuld te betalen. Een partner die ze niet achter kunnen laten. Simpelweg het "lef" niet. Kinderen, tijd, studie, carrieremogelijkheden, levensdoelen, er zijn honderden (goede) redenen te bedenken waarom je deze vrijheid die ik nu heb niet zou willen of kunnen krijgen.  Ik bedoel dit niet als een arrogante opmerking en hoop nog meer dat het niet zo overkomt. Het is iets waar ik geluk in heb gevonden, dat hoeft niet voor iemand anders te gelden.

Alleen al de potentie die deze vrijheid geeft (om elke hoek kan een nieuw avontuur liggen) is genoeg om me goed te laten voelen. Hoe lang ik dit nog vol kan houden? Geen idee, ik wil nog steeds erg graag een studie afronden en zie mezelf dit heus niet op m'n 40e nog steeds doen. Maar voorlopig ben ik precies waar ik wil zijn en zodra dat veranderd ga ik naar daar waar ik wel wil zijn. Ik ben eigenlijk niet van plan nog jaaaren weg te blijven hoor, op zijn minst kom ik gewoon even langs om hoi te zeggen dus "no worries mates"!

See you all (very) later!

Jochem